ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา วิกัต, ทินกร
ทิน
หมายถึง(แบบ) ก. ให้แล้ว. (ป. ทินฺน).
ภาษาบาลี-สันกฤต
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
ที่มาของสำนวน สุภาษิต คำพังเพย หมวด ก
ทิน,ทิน,ทิน-
หมายถึง[ทินนะ-] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
ฤต
หมายถึง[รึด] น. กฎ, วินัย, (เช่นในพระศาสนา); ธรรมเนียม, ความจริง, ความชอบธรรม. (ส.).
อัพยากฤต
หมายถึง[อับพะยากฺริด] น. กลาง ๆ ระหว่างกุศลกับอกุศล คือไม่จัดเป็นกุศลหรืออกุศล ในความว่า ธรรมที่เป็นอัพยากฤต. (ส.; ป. อพฺยากต).
ประติทิน
หมายถึงน. ปฏิทิน. (ส. ปฺรติ + ทิน; ป. ปฏิ + ทิน).
ถัณฑิล,ถัณฑิลญ
หมายถึง[ถันทิน, ถันทินละ-] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).
ล้อความตาย,ล้อมฤตยู,ล้อมัจจุราช
หมายถึงก. กระทำการใด ๆ ที่เสี่ยงต่อความตาย.
มลทิน
หมายถึง[มนทิน] น. ความมัวหมอง, ความด่างพร้อย, ความไม่บริสุทธิ์. (ข. มนฺทิล).
ทินศูนย์
หมายถึง[ทินนะ-] น. วันร้าย (ใช้ในตำราหมอดู).
ทินกร
หมายถึง[ทินนะกอน] น. พระอาทิตย์. (ป., ส.).
ปฏิทิน
หมายถึงน. แบบสำหรับดูวัน เดือน ปี. (ป.; ส. ปฺรติทิน ว่า เฉพาะวัน, สำหรับวัน).
ปฐมสุรทิน
หมายถึง[ปะถมมะสุระทิน] น. วันที่ ๑ แห่งเดือนทางสุริยคติ.