ตัวกรองผลการค้นหา
ทะเลสาบ
หมายถึงน. ห้วงนํ้าใหญ่ที่มีแผ่นดินล้อมรอบ มี ๒ ชนิด คือ ทะเลสาบนํ้าเค็ม และ ทะเลสาบนํ้าจืด.
บึง
หมายถึงน. แหล่งนํ้าขนาดใหญ่ มีนํ้าขังตลอดปี.
บุ่ง
หมายถึงน. บึง.
บึงบาง
หมายถึงน. บึงที่ใช้เป็นทางนํ้า.
กาสาร
หมายถึง[-สาน] (แบบ) น. สระ, บ่อ, ทะเลสาบ. (ส.).
ที่ดิน
หมายถึงน. ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน; (กฎ) พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลำนํ้า ทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย.
วาปี
หมายถึงน. หนองนํ้า, บึง. (ป., ส.).
กว๊าน
หมายถึง[กฺว๊าน] (ถิ่น-พายัพ) น. บึง; นํ้าตอนลึก, นํ้าตอนที่ไหลวน.
สาบ
หมายถึงน. เรียกห้วงนํ้าใหญ่คล้ายบึง แต่โตกว่า ว่า ทะเลสาบ. (ข. สาบ ว่า จืด).
ชลธาร
หมายถึงน. ลำนํ้า, ลำคลอง, ร่องนํ้า, ห้วย, ทะเลสาบ.
ละมุ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. กลุ่มต้นไม้เล็ก ๆ ตามชายห้วย หนอง บึง.
ภูมิประเทศ
หมายถึง[พูมิ-] น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน รวมถึงความสูงตํ่าของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ.