ตัวกรองผลการค้นหา
สมบัติพัสถาน
หมายถึง[สมบัดพัดสะถาน] น. ทรัพย์สิน ที่ดิน และบ้านเรือน.
สมบัติ
หมายถึงน. ความถึงพร้อม หมายถึง ทรัพย์สิน เงินทอง ของใช้ เป็นต้นที่มีอยู่ เช่น ถึงมีสมบัติมากมายก็ไม่พ้นความตายไป ทำงานมาเกือบ ๒๐ ปี มีสมบัติอย่างเดียวคือบ้าน. (ป., ส. สมฺปตฺติ).
สมบัติบ้า
หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.
หมายถึง(วิทยา) น. ลักษณะประจำของสาร เช่น ไอโอดีน มีสมบัติเป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเทาดำเป็นเงาวาว หลอมละลายที่ ๑๑๔ °ซ. เมื่อระเหิดให้ไอสีม่วง.
ทรัพย์สิน
หมายถึง(กฎ) น. วัตถุทั้งที่มีรูปร่างและไม่มีรูปร่าง ซึ่งอาจมีราคาและอาจถือเอาได้ เช่น บ้าน ที่ดิน เป็นวัตถุมีรูปร่าง ลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร เป็นวัตถุไม่มีรูปร่าง.
ราชสมบัติ
หมายถึงน. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.
ทรัพย์สินของแผ่นดิน
หมายถึง(กฎ) น. ทรัพย์สินทุกชนิดของรัฐ.
ธรณีสงฆ์
หมายถึงน. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.
สละราชสมบัติ
หมายถึงก. สละความเป็นพระมหากษัตริย์.
ช่วงทรัพย์
หมายถึง(กฎ) ก. เอาทรัพย์สินอันหนึ่งแทนที่ทรัพย์สินอีกอันหนึ่ง ซึ่งมีฐานะทางกฎหมายอย่างเดียวกันกับทรัพย์สินอันก่อน.
ที่ธรณีสงฆ์
หมายถึง(กฎ) น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.
สัมปัตติ
หมายถึงน. สมบัติ. (ป., ส.).