ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ถวิล, เวหะ,เวหา
ถวิล
หมายถึง[ถะหฺวิน] ก. คิด, คิดถึง.
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
คำราชาศัพท์ หมวดร่างกาย
กริยา 3 ช่อง a-z พร้อมคำแปล (ไฟล์ pdf)
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
หา
หมายถึงว. เสียงซักหรือเตือนให้ตอบ เช่น ว่ากระไรหา.
หมายถึงก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น เขาหาว่า...; พึ่ง เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร; บางทีก็ใช้ควบกับคำอื่น มีความหมายว่า ขวนขวายเพื่อให้ได้มาโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ค้นหา สืบหา เที่ยวหา ตามหา เสาะหา แสวงหา. บ. ที่ เช่น เขาอยู่หาไหน ๆ ก็ไม่รู้ จะไปตามตัวเขาได้อย่างไร; สู่ เช่น เด็กว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง.
หาเศษหาเลย
หมายถึง(สำ) ก. หาประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบียดบังเอาส่วนที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้, เช่น แม่ครัวมักหาเศษหาเลยจากเงินที่นายมอบให้ไปจ่ายตลาด, บางทีก็ใช้ในทางชู้สาว เช่น ทั้ง ๆ ที่แต่งงานแล้ว เขาก็ยังไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอีก.
หาไม่,หาไม่,หา ไม่,หา...ไม่
หมายถึงว. ใช้ในความปฏิเสธ นิยมใช้คร่อมกับคำนามหรือคำกริยา เช่น หาใช่คนไม่ = ไม่ใช่คน หาพบไม่ = ไม่พบ.
สู่หา
หมายถึงก. ไปมาหากัน.
หานะ
หมายถึงน. ความเสื่อม, ความทรุดโทรม. (ป.).
หาสะ
หมายถึงน. การหัวเราะ, ความสนุกรื่นเริง. (ป., ส.).
โหยหา
หมายถึงก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น.
สรรหา
หมายถึงก. เลือกมา, คัดมา, เช่น สรรหาของมาตกแต่งบ้าน คณะกรรมการสรรหาอธิการบดี.
เรียกหา
หมายถึงก. ร้องหา เช่น ลูกเรียกหาแม่ทั้งคืน คนไข้เรียกหาหมอ.
แสวง
หมายถึง[สะแหฺวง] ก. เที่ยวหา, ค้นหา, เสาะหา. (ข.).
