ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา หรอย ๆ, ต้อย, กะต้ำ, ต้อง, สบ, ตะติน, อาบัน, ของมันต้องมี, พึง, ซ่อน, ต้อน
ต้องกัน
หมายถึงว. ตรงกัน, พ้องกัน, ถูกกัน.
ต้องหา
หมายถึงก. ถูกกล่าวหาในคดีอาญา.
ต้อย
หมายถึงว. จ้อย, เตี้ย, เล็ก, น้อย, เช่น ไก่ต้อย.
ต้อย,ต้อย,ต้อย ๆ
หมายถึงว. หย่อย ๆ, ตามกันไปติด ๆ, ตามหลังไปติด ๆ, เช่น เดินตามต้อย ๆ.
ต้อยตริ่ง
หมายถึง[-ตะหฺริ่ง] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ต้อลำไย
หมายถึงน. โรคตาซึ่งเกิดจากกระจกตาขุ่น. (อ. leucoma corneae).
ต้อหิน
หมายถึงน. โรคตาซึ่งเกิดจากความดันภายในลูกตาสูง เป็นผลให้ประสาทตาเสีย. (อ. glaucoma).
ต้อ
หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.
ต้อง
หมายถึงก. ถูก เช่น ต้องชะตา ต้องใจ; เป็นกริยาช่วยบอกความแน่ใจหรือบังคับ เช่น ต้องกิน ต้องนอน ต้องทำ. น. เรียกต้นข้าวในนาที่โศกใบเหลืองไป ซึ่งถือกันว่าถูกผีกระทำว่า ข้าวต้อง.
ต้องเต
หมายถึงน. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง, จ้องเต ก็ว่า.
ต้องสู้
หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยงหรือยางพวกหนึ่ง.
ต้อนหมูเข้าเล้า
หมายถึง(สำ) ก. บังคับคนที่ไม่มีทางสู้.