ค้นเจอ 56 รายการ

ตระ

หมายถึง[ตฺระ] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

ตระกล

หมายถึง[ตฺระกน] ว. มีมาก; งาม.

ตระกัด

หมายถึง[ตฺระ-] (โบ) ก. ใคร่, อยาก, ยินดี, เช่น พ่อเอ๋ย ใช่ตั้งใจแก่ความกำหนัด ในความตระกัดกรีธา. (ม. คำหลวง กุมาร), กระกัด ก็ว่า.

ตระจัก

หมายถึง[ตฺระ-] ว. ตระชัก, เย็น. (ข. ตรฺชาก่).

ตระดาษ

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ว. ขาว, เผือก, เช่น อนนขาวตระดาษดุจสังข์. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).

ตระบอก

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) น. ดอกไม้, กลีบดอกไม้, เช่น ตระบอกบววศรีไส กลีบกล้ยง. (กำสรวล). (ข. ตฺรบก).

ตระบัน

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) น. กลีบซ้อน.

ตระเบ็ง

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ก. กลั้นใจดันเบ่งเสียงออกให้ดัง, อัดใจให้ท้องป่องขึ้น, กระเบง.

ตระแบน,ตระแบ่น

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ก. ทิ้งลง, ตกลง, โผลง, เช่น ตระแบนไว้กลางดิน. (โบ) น. แผ่น. (อนันตวิภาค).

ตระมื่น

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ว. สูงใหญ่, ทะมื่น ก็ใช้.

ตระหน่ำ

หมายถึง[ตฺระหฺนํ่า] (กลอน) ก. กระหนํ่า.

ตระกูล

หมายถึง[ตฺระ-] น. สกุล, วงศ์, เชื้อสาย, เผ่าพันธุ์.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ