ค้นเจอ 171 รายการ

เวิ้ง

หมายถึงน. ที่เปิดกว้างเข้าไปถัดจากที่แคบ เช่น พ้นปากถ้ำไปเห็นเป็นเวิ้ง.

ซอก

หมายถึงน. ช่องทางที่แคบ ๆ เช่น ซอกเขา ซอกหู ซอกคอ. ก. ซุก, ซุกแทรกเข้าไป, ซ่อน.

ซุก

หมายถึงก. หมกซ่อนหรือยัดแทรกไว้ในที่มิดชิดเช่นตามซอกตามมุม.

มุม

หมายถึงน. จุดที่เส้น ๒ เส้นมาบรรจบกัน เช่น เดินชนมุมโต๊ะ, เนื้อที่ตรงด้านยาวกับด้านสกัดมาบรรจบกัน เช่น วางตู้ไว้ที่มุมห้อง, ที่ว่างซึ่งเกิดจากเส้นตรง ๒ เส้น แยกออกจากกัน โดยปลายข้างหนึ่งของแต่ละเส้นอยู่ร่วมจุดเดียวกัน เช่น มุมฉาก มุมแหลม, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถูกต้อนเข้ามุม จนมุม.

เข้ามุม

หมายถึงก. นำไม้ ๒ ชิ้นมาประกอบเป็นมุม โดยตกแต่งอันหนึ่งให้เป็นเดือยรูปสามเหลี่ยม ๒ เดือย ส่วนอีกอันหนึ่งเจาะให้เป็นช่องรูปสามเหลี่ยม ๒ ช่อง มีขนาดพอที่จะสวมกันได้สนิท.

นโคทร

หมายถึงน. เวิ้งเขา, หุบเขา. (ส.).

วุ้ง

หมายถึงว. เว้าเป็นเวิ้งเข้าไป.

ซุกซิก

หมายถึงว. มีลักษณะแคบ ๆ เป็นซอกเล็กซอกน้อยน่ารำคาญ.

หัวมุม

หมายถึงน. จุดรวมทั้งบริเวณใกล้จุดที่เส้น ๒ เส้น แนว ๒ แนว หรือระนาบ ๒ ระนาบมาบรรจบกัน.

ชรัว

หมายถึง[ชฺรัว] น. ซอกเขา, หุบเขา.

มุมประชิด

หมายถึงน. มุม ๑ ใน ๒ มุมที่มีแขนข้างหนึ่งร่วมกัน.

เซราะ

หมายถึง[เซฺราะ] (กลอน) น. ทาง, ซอก, ทางนํ้าเซาะ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ