ผลการค้นหา

แห้ง

หมายถึงว. ไม่มีนํ้า, หมดนํ้า, เช่น คลองแห้ง โอ่งแห้ง, ไม่เปียก เช่น ผ้าแห้ง, ที่ไม่ใส่น้ำ เช่น ก๋วยเตี๋ยวแห้ง บะหมี่แห้ง, ไม่สด เช่น ใบไม้แห้ง; ที่อาจเก็บไว้บริโภคได้นาน เช่น ของแห้ง หอมแห้ง พริกแห้ง; ไม่แจ่มใส เช่น หน้าแห้ง ยิ้มแห้ง; ขาดความชุ่มชื้น เช่น ผิวแห้ง ปากแห้ง จมูกแห้ง; โดยปริยายหมายความว่า ฝืดเคือง, อดอยาก, ในคำว่า ไส้แห้ง กระเป๋าแห้ง.

ปูนแห้ง

หมายถึงน. เรียกสีชมพูอย่างหนึ่งคล้ายสีปูนกินกับหมากเมื่อแห้งว่า สีปูนแห้ง.

หน้าแห้ง

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่แจ่มใสเพราะความทุกข์เช่นผิดหวัง.

หมากแห้ง

หมายถึงน. หมากที่ตากแห้งเพื่อเก็บไว้กินนาน ๆ.

กระเป๋าแห้ง

หมายถึง(ปาก) ว. ไม่มีเงินติดกระเป๋าเลย เช่น วันนี้เขากระเป๋าแห้ง.

ลูกเกด

หมายถึงน. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง.

บัวโรย

หมายถึงว. สีกลีบบัวแห้งหรือสีปูนแห้ง.

เกราะ

หมายถึง[เกฺราะ] ว. แห้งจนกรอบในลักษณะอย่างหญ้าแห้งหวายแห้งเป็นต้น เช่น ฟางแห้งเกราะ มะขามเกราะ.

หมาด

หมายถึงว. แห้งไม่สนิท, เกือบแห้ง, เช่น ผ้านี้ยังหมาดอยู่.

แม่กระแชง

หมายถึงน. ปลาสลิดแห้งชนิดใหญ่.

แห้งผาก

หมายถึงว. แห้งอย่างไม่มีความชื้นปนอยู่, แห้งสนิท.

อดอยากปากแห้ง

หมายถึงก. ไม่ได้กินของที่อยากกิน, อดแห้งอดแล้ง ก็ว่า.