ตัวกรองผลการค้นหา
ฉีก
หมายถึงก. ขาดแยกออกจากกันหรือทำให้ขาดหรือแยกออกจากกัน เช่น ผ้าฉีก ฉีกผ้า ฉีกทุเรียน, โดยปริยายหมายความว่า แยกสิ่งที่เป็นคู่หรือเป็นสำรับออกจากกัน เช่น ฉีกตองไพ่.
ฉีกแนว
หมายถึงก. แหวกแนว.
กระเป๋าฉีก
หมายถึง(ปาก) ว. หมดเงินในกระเป๋าเพราะใช้จ่ายมาก เช่น วันนี้จ่ายเงินเสียกระเป๋าฉีกเลย.
ฉีกคำ
หมายถึงก. แยกพยางค์ของคำให้อยู่คนละวรรคหรือคนละบรรทัด มักใช้ในคำประพันธ์.
แร่งริ้ว
หมายถึงน. ชิ้นฉีก, สิ่งที่ฉีกเป็นชิ้น ๆ.
ควาก
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฉีกผ้า.
วิทาลน์
หมายถึงน. การเปิด, การระเบิด; การผ่า, การฉีก. (ป.).
ฉลีก
หมายถึง[ฉะหฺลีก] (กลอน) ก. ฉีก, ทำให้ขาดจากกัน; แยกออกจากกัน.
วิทธะ
หมายถึง(แบบ) ว. เจาะ, แทง, ฉีกขาด, เป็นแผล, เป็นรู, แตก. (ป., ส.).
หูแตก
หมายถึงน. แก้วหูแตก, เยื่อในหูสำหรับรับเสียงฉีกขาด, โดยปริยายหมายความว่า มีเสียงดังมาก แต่ก็ไม่ได้ยินราวกับแก้วหูฉีกขาด เช่น หูแตกหรืออย่างไร ตะโกนเรียกเท่าไร ๆ จึงไม่ได้ยิน.
ฝีเย็บ
หมายถึงน. บริเวณระหว่างอวัยวะเพศกับทวารหนัก สำหรับหญิงมักฉีกขาดได้ง่ายเนื่องจากการคลอดบุตร.
เฉท
หมายถึง[เฉด] (แบบ) น. การตัด, การฟัน, การฉีก, การเด็ด, การขาด, เช่น เฉทเฌอ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป., ส.).