ตัวกรองผลการค้นหา
จุ,จุ,จุ ๆ
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงดูดลมเข้าปากเพื่อดุ ห้าม หรือเตือนเป็นต้น.
คำไทยโบราณที่ไม่นิยมใช้ในปัจจุบัน
จุ
หมายถึงก. มีขนาด ปริมาณ หรือจำนวนบรรจุ เช่น ขวดใบนี้จุน้ำได้ ๑ ลิตร ลิฟต์นี้จุคนได้ ๑๐ คน. ว. มาก เช่น กินจุ.
จุทสะ
หมายถึง[จุดทะสะ] (แบบ) ว. สิบสี่. (ป. จุทฺทส; ส. จตุรทศ).
จุลพน
หมายถึง[จุนละ-] น. ชื่อกัณฑ์ที่ ๖ ของมหาชาติ.
ท้องยุ้งพุงกระสอบ
หมายถึง(สำ) น. คนกินจุ. (ปาก) ว. ที่กินจุผิดปรกติ.
จุลอุปรากร
หมายถึงน. ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์คล้ายอุปรากรแต่มีบทสนทนา เนื้อเรื่องมีความร่าเริงขบขัน และมักจบลงด้วยความสุข. (อ. operetta).
จุปาก
หมายถึงก. ทำเสียงด้วยปากดังจุ ๆ.
อัจจุตะ
หมายถึง[อัดจุตะ] ว. ไม่เคลื่อนที่, มั่นคง, แน่นอน, เสมอไป. (ป.).
ผู้ไทย
หมายถึงน. ชนชาติไทยสาขาหนึ่งแถวสิบสองจุไทย.
ละเม็ด
หมายถึงน. ชนชาวเขาจำพวกข่า อยู่ทางแคว้นสิบสองจุไทย.
กระแบก
หมายถึงน. ต้นตะแบก เช่น หูกวางพรรค์กระแบก. (ม. คำหลวง จุลพน), ตระแบก ก็ว่า.
กันลึง
หมายถึง(โบ) ก. จับ เช่น กันลงกันลึงคลึงคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน).
