ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา นาม,นาม-, หัวจิตหัวใจ, ใจคอ
จิตใจ
หมายถึงน. ใจ, อารมณ์ทางใจ, (ปาก) กะจิตกะใจ.
นาม,นาม-
หมายถึง[นามมะ-] น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สำหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. (ป.).
หัวจิตหัวใจ
หมายถึงน. หัวใจ, จิตใจ, (มักใช้ในทางตำหนิ) เช่น หัวจิตหัวใจเขาทำด้วยอะไรจึงเหี้ยมเกรียมนัก, อารมณ์ เช่น เขากำลังเศร้าโศกไม่มีหัวจิตหัวใจจะทำอะไร.
ใจคอ
หมายถึงน. จิตใจ, อัธยาศัย, อารมณ์, บางทีใช้ในทางร้ายก็มี เช่น ใจคอจะทิ้งบ้านทิ้งช่องไปได้หรือ.
ประสาท,ประสาท,ประสาท-,ประสาท-
หมายถึง[ปฺระสาด, ปฺระสาทะ-] น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นำคำสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่า จิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท).
เลอมาน
หมายถึงว. เหนือจิตใจ, สุดใจ, จิตใจสูงสุด.
ว้าวุ่น
หมายถึงก. สับสน เช่น จิตใจว้าวุ่น.
ภูมิธรรม
หมายถึง[พูมทำ] น. พื้นจิตใจที่มีคุณธรรม.
พลังจิต
หมายถึงน. ความเข้มแข็งของจิตใจ, อำนาจจิต.
หยาบช้า
หมายถึงว. ตํ่าช้า, เลวทราม, เช่น จิตใจหยาบช้า.
หล่อหลอม
หมายถึงก. อบรมบ่มนิสัยให้จิตใจโน้มน้าวไปในทางใดทางหนึ่ง เช่น หล่อหลอมจิตใจให้เป็นคนดี, หลอม ก็ว่า.
เพรียงเมือง
หมายถึงก. แทรกแซงบ่อนจิตใจชาวเมือง.