ตัวกรองผลการค้นหา
งัวเงีย
หมายถึงก. อาการที่คนแรกตื่นยังง่วงอยู่.
มัวเมีย
หมายถึงก. งัวเงีย.
ลุก
หมายถึงก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม); ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.
ผุดผาย,ผุดผ้าย
หมายถึงก. ลุกไป.
โงเง
หมายถึงว. อาการที่ลุกขึ้นนั่งหรือยืนโงกเงกของคนที่มึนงงหรือเพิ่งตื่นนอนใหม่, ยังงัวเงียอยู่.
ตลุก
หมายถึง[ตะหฺลุก] (ถิ่น) น. ปลักควาย, แอ่งน้ำตามลำห้วยที่ขาดเป็นช่วง ๆ ในหน้าแล้ง. (ข. ถฺลุก).
ขนหัวลุก
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ตกใจหรือกลัวมากเป็นต้นจนรู้สึกคล้ายกับผมตั้งชันขึ้น.
วุด
หมายถึงก. เป่าชุดให้ไฟลุก, ฮุด ก็ว่า.
ฮุด
หมายถึงก. เป่าชุดให้ไฟลุก, วุด ก็ว่า.
เอลาฬุก
หมายถึง[-ลาลุก] น. ฟักทอง, ฟักเหลือง. (ป.).
พาลุก
หมายถึงน. ทราย. (ป., ส. วาลุก).
พึ่บ,พึ่บพั่บ
หมายถึงว. ทันทีทันใด เช่น ไฟลุกพึ่บ ลุกกันพึ่บพั่บ; เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงนกกระพือปีกเป็นต้น.