ค้นเจอ 22 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เยื่อเคย

คุ้นเคย

หมายถึงก. รู้จักชอบพอสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน, เคยเห็นเคยทำบ่อย ๆ จนชิน เช่น เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้.

พบปะ

หมายถึงก. พบด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย.

เป็นกันเอง

หมายถึงว. มีความสนิทสนมคุ้นเคยกัน.

รู้จักมักคุ้น,รู้จักมักจี่

หมายถึงก. คุ้นเคยกัน เช่น เขารู้จักมักคุ้นกับน้องฉันมานานแล้ว.

มักคุ้น,มักจี่

หมายถึงก. ชอบพอกัน, คุ้นเคยกัน, ใช้ว่า รู้จักมักคุ้น รู้จักมักจี่.

ผิดกลิ่น

หมายถึงว. แปลกไปจากกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้เกิดปฏิกิริยา.

เกี่ยวก้อย

หมายถึง(สำ) ก. อาการที่แสดงความคุ้นเคยสนิทสนมกัน เช่น เขาเกี่ยวก้อยกันไปเที่ยวเชียงใหม่.

วิสาสะ

หมายถึงน. ความคุ้นเคย, ความสนิทสนม; การถือว่าเป็นกันเอง เช่น หยิบของไปโดยถือวิสาสะ. ก. พูดจาปราศรัยอย่างคุ้นเคยกัน เช่น ไม่เคยวิสาสะกันมาก่อน. (ป. วิสฺสาส; ส. วิศฺวาส).

คลุมถุงชน

หมายถึง(สำ) น. ลักษณะการแต่งงานที่ผู้ใหญ่จัดการให้ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้จักคุ้นเคยหรือรักกันมาก่อน.

ตื่นเต้น

หมายถึงก. แสดงอาการลิงโลดด้วยดีใจหรือแปลกใจ, มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.

ภาษาปาก

หมายถึงน. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.

พิศวาส

หมายถึง[พิดสะหฺวาด] ว. รักใคร่, สิเนหา, เช่น ไม่น่าพิศวาส. (ส. วิศฺวาส; ป. วิสฺสาส ว่า ความคุ้นเคย).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ