ตัวกรองผลการค้นหา
คุมขัง
หมายถึง(กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.
คุก
หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.
ขัง
หมายถึงก. ให้อยู่ในที่ล้อมเช่นกรง คอก หรือเล้า เป็นต้น, ให้อยู่ในที่ซึ่งกันไว้ เช่น ขังนํ้า; (กฎ) กักขังจำเลยหรือผู้ต้องหาโดยศาล.
จำคุก
หมายถึง(กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ที่ให้เอาตัวผู้ต้องโทษไปคุมขังไว้ในเรือนจำ.
ตะราง
หมายถึงน. ที่คุมขังนักโทษ.
ปลดปล่อย
หมายถึงก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.
ตรุ
หมายถึง[ตฺรุ] น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจำนักโทษ, คุก.
ค่ายกักกัน
หมายถึงน. สถานที่คุมขังเชลยศึกหรือนักโทษทางการเมือง.
จำจอง
หมายถึงก. ใส่ตรวนหรือเครื่องพันธนาการขังไว้ในคุกในตะรางเป็นต้น, จองจำ ก็ว่า.
จองจำ
หมายถึงก. ใส่ตรวนหรือเครื่องพันธนาการขังไว้ในคุกในตะรางเป็นต้น, จำจอง ก็ว่า.
หุบห้วย
หมายถึงน. หุบเขาที่มีแอ่งน้ำขังอยู่.
คนต้องขัง
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง.