ตัวกรองผลการค้นหา
คุก
หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.
จำคุก
หมายถึง(กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ที่ให้เอาตัวผู้ต้องโทษไปคุมขังไว้ในเรือนจำ.
เรือนจำ
หมายถึงน. ที่ขังนักโทษและผู้ต้องหา; (กฎ) ที่ซึ่งใช้ควบคุมกักขังผู้ต้องขังกับทั้งสิ่งที่ใช้ต่อเนื่องกัน และหมายความรวมตลอดถึงที่อื่นใดซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยได้กำหนดและประกาศในราชกิจจานุเบกษาวางอาณาเขตไว้โดยชัดเจน.
ตรุ
หมายถึง[ตฺรุ] น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจำนักโทษ, คุก.
พันธนาคาร
หมายถึงน. เรือนจำ. (ป.).
ตลาดหน้าคุก
หมายถึง(สำ) ว. แพง. น. ตลาดที่ถือโอกาสขายโก่งราคาแพงกว่าปรกติและผู้ซื้อจำเป็นต้องซื้อ.
ขี้คุก
หมายถึงว. เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว.
นักโทษ
หมายถึงน. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.
หมายจำคุก
หมายถึง(กฎ) น. หมายอาญาที่ศาลสั่งให้จำคุกผู้ต้องคำพิพากษาให้จำคุกหรือประหารชีวิต.
พัศดี
หมายถึง[พัดสะ-] น. ผู้บังคับการเรือนจำ, ผู้ปกครองนักโทษ.
ตกนรกทั้งเป็น
หมายถึง(สำ) ก. ได้รับความลำบากแสนสาหัสเช่นคนที่ได้รับโทษทัณฑ์ในเรือนจำ.
ผู้ต้องขัง
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำ ได้แก่ นักโทษเด็ดขาด คนต้องขัง และคนฝาก.