ตัวกรองผลการค้นหา
อารัมภกถา,อารัมภบท
หมายถึงน. คำปรารภ, คำเริ่มต้น, คำนำ.
การใช้ Pronoun
คำสนธิ คืออะไร
คำราชาศัพท์ หมวดร่างกาย
20 สุภาษิตสอนใจ
นำ
หมายถึงก. ไปข้างหน้า เช่น นำขบวน นำเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนำ, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทำตาม เช่น นำสวด นำวิ่ง, พา เช่น นำเที่ยว นำไป นำมา. ว. อาการที่ซักหรือถามเป็นเชิงแนะไปในตัว ในคำว่า ซักนำ ถามนำ.
พา
หมายถึงก. นำไปหรือนำมา.
นง
หมายถึงน. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
ทะ
หมายถึงคำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซํ้าซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น
เพราะฉะนั้น
หมายถึงสัน. คำสำหรับนำหน้าความที่บอกผลหรือข้อสรุป.
เพราะว่า
หมายถึงสัน. คำสำหรับนำหน้าความที่อธิบายเหตุหรือสาเหตุ.
นฤ,นฤ-
หมายถึง[นะรึ-] น. คน (ใช้นำหน้าคำอื่น). (ส.).
คำ
หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.
หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.
ประติ,ประติ-
หมายถึงเป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า).
ติดมือ,ติดไม้ติดมือ
หมายถึงก. ถือหรือนำไปด้วย.
