ตัวกรองผลการค้นหา
เวทมนตร์
หมายถึง[เวดมน] น. ถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ที่บริกรรมเพื่อให้สำเร็จความประสงค์ เช่น โบราณใช้เวทมนตร์ในการรักษาโรคบางอย่าง, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ คาถา เป็น เวทมนตร์คาถา เช่น เขาใช้เวทมนตร์คาถาล่องหนหายตัวได้.
อาคม
หมายถึง[-คม] น. เวทมนตร์, บางทีใช้คู่กับ คาถา เป็น คาถาอาคม; การมา, การมาถึง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น มีนาคม คือ มีน + อาคม แปลว่า การมาถึงราศีมีน. (ป., ส.).
วิชาอาคม
หมายถึงน. เวทมนตร์, คาถาอาคม, เช่น อาจารย์ถ่ายทอดวิชาอาคมให้ศิษย์, วิทยาคม ก็ว่า.
คาถา,คาถา,คาถาอาคม
หมายถึงน. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.
พิทยาคม
หมายถึงน. การเล่าเรียนวิชา, เวทมนตร์. (ส. วิทฺยา + อาคม).
คาถา
หมายถึงน. คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองในภาษาบาลี, อัตราของฉันท์ คือ ๔ บาท เรียกว่า คาถาหนึ่ง.
ร่าย
หมายถึงก. บริกรรมเวทมนตร์คาถาเพื่อทำให้ศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายเวท ร่ายมนตร์ ร่ายคาถา.
เสกคาถา
หมายถึงก. ร่ายมนตร์.
ปถมัง
หมายถึง[ปะถะหฺมัง] น. วิธีทำผงด้วยเวทมนตร์คาถาเพื่อความศักดิ์สิทธิ์.
วิทยาคม
หมายถึงน. เวทมนตร์, คาถาอาคม, เช่น อาจารย์ถ่ายทอดวิทยาคมให้ศิษย์, วิชาอาคม ก็ว่า. (ส.).
พระเจ้าห้าพระองค์
หมายถึงน. เรียกคาถา นโมพุทธายะ ว่า คาถาพระเจ้าห้าพระองค์.
ไสย,ไสย-
หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.