ตัวกรองผลการค้นหา
ควาย
หมายถึง[คฺวาย] น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Bubalus bubalis ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ รูปร่างใหญ่ สีดำหรือเทา เขาโค้งยาว ที่ใต้คางและหน้าอกมีขนขาวเป็นรูปง่าม; (ปาก) โดยปริยายมักหมายความว่า คนโง่ คนเซ่อ หรือคนตัวใหญ่ แต่ไม่ฉลาด.
คำไวพจน์: ควาย - คำไวพจน์ของ ควาย พร้อมตัวอย่างการนำไปใช้
คำราชาศัพท์ หมวดสัตว์และเบ็ดเตล็ด
คำไวพจน์: วัว - คำไวพจน์ของ วัว พร้อมตัวอย่างการนำไปใช้
วิ่งควาย
หมายถึงก. ให้ควายวิ่งแข่งกันโดยมีคนขี่บนหลัง.
ควายทุย
หมายถึงน. ควายที่มีเขาสั้นหรือหงิก.
ควายโทน
หมายถึงน. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง.
ควายธนู
หมายถึงน. ของขลังชนิดหนึ่ง ทำเป็นรูปตัวควายหรือเขาควาย ใช้เวทมนตร์ทางไสยศาสตร์เสกเป่าไปทำร้ายผู้อื่นหรือกันไม่ให้ผู้อื่นมาทำร้าย.
ควายเขาเกก
หมายถึงน. ควายที่มีเขาเฉออกไม่เข้ารูปกัน; โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, วัวเขาเกก ก็ว่า.
เหล็ก
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๒๖ สัญลักษณ์ Fe เป็นโลหะลักษณะเป็นของแข็งสีขาวเป็นเงาคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๑๕๓๖ °ซ. ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ทำเหล็กหล่อ เหล็กพืด เหล็กกล้า. (อ. iron). ว. แข็งแกร่ง เช่น บุรุษเหล็ก.
มาหิส
หมายถึงว. เกี่ยวกับควาย, เนื่องจากควาย. (ป.; ส. มาหิษ).
เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน
หมายถึง(สำ) ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน.
กาสร
หมายถึง[-สอน] (แบบ) น. ควาย. (ส.).
ลุลาย
หมายถึง(แบบ) น. ควาย. (ป., ส.).
เลื่อยเหล็ก
หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับตัดเหล็ก ใบเลื่อยมีลักษณะเป็นแถบยาว ปลายใบเลื่อยทั้ง ๒ ข้างติดกับปลายและโคนคันเลื่อยซึ่งทำด้วยเหล็ก ที่โคนคันมีด้ามสำหรับจับ.