ค้นเจอ 56 รายการ

ครอง

หมายถึง[คฺรอง] ก. ปกครองรักษาโดยความเป็นใหญ่ เช่น ครองเมือง; ดำรงไว้, รักษาไว้, เช่น ครองสิกขา ครองชีพ ครองตัว; นุ่งห่ม (ใช้แก่นักบวช) เช่น ครองจีวร ครองผ้า; ถือสิทธิเป็นเจ้าของ เช่น เอาไปครองเสียหลายวัน.

สำรวม

หมายถึงก. ระมัดระวัง เช่น สำรวมกิริยามารยาท สำรวมตา สำรวมปาก, เหนี่ยวรั้ง, ครอง, เช่น สำรวมสติ.

รั้ง

หมายถึงก. หน่วงเหนี่ยวไว้ เช่น รั้งตัวไว้ก่อน, เหนี่ยว เช่น แขนเสื้อรั้ง, ชักมา, ใช้กำลังเต็มที่เพื่อให้สิ่งที่มีแรงต้านทานเคลื่อนเข้ามาหรือหยุดอยู่ เช่น รั้งวัวรั้งควาย; ระวัง, เฝ้า, รักษา, ครอง เช่น รั้งเมือง.

แต่ง

หมายถึงก. จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทำให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ; เรียบเรียงให้เป็นเรื่องราว เช่น แต่งหนังสือ แต่งโคลงกลอน, คิดทำขึ้นเอง เช่น แต่งเรื่อง; ครอง เช่น แต่งเมือง ว่า ครองเมือง.

ตะครอง

หมายถึง[-คฺรอง] น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Ziziphus cambodiana Pierre ในวงศ์ Rhamnaceae กิ่งมีหนาม ผลกลม รสฝาด.

เสวย

หมายถึง[สะเหฺวย] (ราชา) ก. กิน, เสพ, เช่น เสวยพระกระยาหาร เสวยพระสุธารส; ครอง เช่น เสวยราชย์. (ข. โสฺวย).

ถวัลย์

หมายถึง[ถะหฺวัน] ก. ทรง, ครอง; เจริญ. ว. ใหญ่.

ถือบ้านถือเมือง

หมายถึงก. ครองเมือง.

กินตำแหน่ง

หมายถึงก. ได้ครองตำแหน่ง.

นั่งเมือง

หมายถึงก. ครองเมือง.

กินบ้านผ่านเมือง

หมายถึง(โบ) ก. ครองเมือง.

เจ้าหลวง

หมายถึงน. เจ้าผู้ครองประเทศราชฝ่ายเหนือ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ