ค้นเจอ 1,797 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พื้นเมือง, พื้นบ้าน

พื้นเมือง

หมายถึงว. เฉพาะเมือง, เฉพาะท้องที่, เช่น ของพื้นเมือง คนพื้นเมือง นิทานพื้นเมือง.

คนเมือง

หมายถึงน. คำเรียกคนพื้นเมืองถิ่นพายัพ.

หูก

หมายถึงน. เครื่องทอแบบพื้นเมือง.

พื้นบ้าน

หมายถึงว. เฉพาะถิ่น เช่น ของพื้นบ้าน, มักใช้เข้าคู่กับคำ พื้นเมือง เป็น พื้นบ้านพื้นเมือง.

ยาตั้ง

หมายถึงน. ยาเส้นพื้นเมืองชนิดหนึ่ง ที่ทำเป็นตั้ง.

คน

หมายถึงน. มนุษย์.

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

อินเดียนแดง

หมายถึงน. ชนชาวพื้นเมืองดั้งเดิมพวกหนึ่งในทวีปอเมริกา.

นรชาติ

หมายถึงน. คน, หมู่คน.

นรากร

หมายถึงน. คน, หมู่คน.

คนเก่าคนแก่

หมายถึงน. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง; คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ