ผลการค้นหา

ค้นเจอ 1,920 รายการ

พิริย,พิริย-,พิริยะ

หมายถึง[พิริยะ-] น. ความหมั่น, ความกล้า; คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. (ป. วิริย; ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า).

ค้นหาในบทความ

กล้า

หมายถึง[กฺล้า] น. ต้นข้าวที่เพาะไว้สำหรับย้ายไปปลูกที่อื่น, โดยอนุโลมเรียกพืชที่เพาะไว้สำหรับย้ายไปปลูกในที่อื่นว่า กล้า เช่น กล้าพริก กล้ามะเขือ.

กล้า

หมายถึง[กฺล้า] ก. ไม่กลัว, ไม่ครั่นคร้าม. ว. แข็ง เช่น เหล็กกล้า, แรง เช่น เวทนากล้า.

ใจถึง

หมายถึงว. กล้าทำ, กล้าพูด.

สู้คน

หมายถึงก. มีใจกล้าไม่ยอมแพ้ใคร เช่น เขาเป็นคนสู้คน, บางทีก็ใช้เรียกคนที่ขี้ขลาดไม่ยอมสู้ใครว่า เป็นคนไม่สู้คน.

ฮึกหาญ

หมายถึงว. กล้าด้วยความคะนอง.

หือไม่ขึ้น

หมายถึงก. เถียงไม่ได้, คัดค้านไม่ได้, ไม่กล้าเถียง, ไม่กล้าคัดค้าน.

อาจหาญ

หมายถึงว. กล้าหาญ.

แข็งกล้า

หมายถึงว. กล้ายิ่งนัก.

หน้าม้าน

หมายถึงว. มีสีหน้าเผือดด้วยความละอายจนไม่กล้าสบตาคน.

เสือเก่า

หมายถึง(ปาก) น. คนที่เคยมีความเก่งกล้าสามารถหรือมีอำนาจมาก่อน.

รู้หาญรู้ขลาด

หมายถึง(สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ