ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้ผึ้ง
หมายถึงน. รังผึ้งที่เอามาหุงใช้ในการต่าง ๆ เช่น ทำเทียน ทำสีผึ้ง.
หมายถึงดู เต่าเหลือง.
หุงขี้ผึ้ง
หมายถึงก. เอาขี้ผึ้งแท้ผสมกับหัวกะทิหรือน้ำมันมะพร้าวเป็นต้นแล้วเคี่ยวกับใบเตยหรือดอกไม้บางชนิด เช่น ดอกมะลิ ดอกกระดังงา สำหรับใช้สีปากเพื่อกันน้ำหมากเลอะริมฝีปากหรือเพื่อป้องกันริมฝีปากแตก.
สูญขี้ผึ้ง
หมายถึงน. กรรมวิธีหนึ่งในการหล่อโลหะ ใช้ขี้ผึ้งพอกหุ้มแกนทรายให้เป็นหุ่น แล้วทาไล้ด้วยดินเหนียวผสมขี้วัวและน้ำ จึงเข้าดินเป็นพิมพ์ นำไปเผาไฟสำรอกขี้ผึ้งให้ละลายออกจากพิมพ์ จากนี้เทโลหะหลอมเหลวเข้าแทนที่ขี้ผึ้ง.
ยาขี้ผึ้ง
หมายถึงน. ยาที่มีลักษณะเป็นขี้ผึ้งหรือครีม ใช้ทาแก้โรคผิวหนังเป็นต้น.
หุ่นขี้ผึ้ง
หมายถึงน. หุ่นที่ทำด้วยขี้ผึ้งเป็นต้น มักทำเป็นรูปคนที่มีชื่อเสียง สวมใส่เสื้อผ้า มองดูคล้ายคนจริง ๆ.
มธุเศษ
หมายถึงน. ขี้ผึ้ง. (ส.).
น้ำตาเทียน
หมายถึงน. ขี้ผึ้งซึ่งไหลออกจากเทียนเวลาจุด.
กอเอี๊ยะ
หมายถึงน. ขี้ผึ้งปิดแผลชนิดหนึ่งแบบจีน. (จ.).
ขาง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. อัง, ทำให้ร้อน, ทำให้สุก, เช่น เอาขี้ผึ้งไปขางไฟ ว่า เอาขี้ผึ้งไปอังไฟ.
ยาหม่อง
หมายถึงน. ยาขี้ผึ้งชนิดหนึ่ง ใช้ทา นวด เป็นต้น.
แท้
หมายถึงว. ล้วน ๆ เช่น เทียนขี้ผึ้งแท้, ไม่มีอะไรเจือปน, ไม่ปลอม, เช่น ทองแท้.