ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปิงปอง, ขทิง, กินดอง, แก้วชิงดวง, ขางดัง, ดอง, ชิงดวง, ของกอง
ขิง
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Zingiber officinale Roscoe ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้ามีกลิ่น รสเผ็ด ใช้ประกอบอาหารและทำยาได้, ขิงแกลง หรือ ขิงแครง ก็เรียก.
ดอง
หมายถึงก. แช่หรือหมักผัก ผลไม้ และสิ่งต่าง ๆ ไว้ในนํ้าส้ม นํ้าเกลือ เป็นต้น เพื่อเก็บรักษาไว้ให้อยู่ได้นาน ๆ เช่น ดองผัก ดองผลไม้ หรือเพื่อไม่ให้เปื่อยเน่า เช่น ดองศพ; โดยปริยายหมายความว่า เก็บหมกไว้นานเกินควร เช่น เอาหนังสือไปดองไว้. ว. เรียกสิ่งที่ดองแล้วนั้น เช่น ผักดอง ยาดอง ศพดอง.
หมายถึงน. วิธีห่มผ้าของภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยปิดบ่าซ้าย เปิดบ่าขวา เรียกว่า ห่มดอง.
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. การแต่งงาน เช่น กินดอง = กินเลี้ยงในพิธีแต่งงาน เกี่ยวดอง = เกี่ยวข้องกันโดยการแต่งงาน. ว. เนื่องกันในทางเขยหรือสะใภ้ เช่น เกี่ยวดอง เป็นดองกัน.
หมายถึงน. ไม้สำหรับสงฟางในเวลานวดข้าว, กระดองหาย ขอฉาย คันฉาย ดองฉาย หรือ ดองหาย ก็เรียก.
ขิงแกลง,ขิงแครง
หมายถึง[-แกฺลง, -แคฺรง] ดู ขิง.
ขิงก็รา ข่าก็แรง
หมายถึง(สำ) ต่างก็จัดจ้านพอ ๆ กัน, ต่างก็มีอารมณ์ร้อนพอ ๆ กัน, ต่างไม่ยอมลดละกัน.
ของเค็ม
หมายถึงน. ของกินที่หมักหรือดองด้วยเกลือ.
เกี้ยมไฉ่
หมายถึงน. ผักดองเค็มชนิดหนึ่ง. (จ.).
แง่ง
หมายถึงน. ส่วนที่งอกเป็นแง่ออกมาจากเหง้าขิงข่ากะทือเป็นต้น.
ฑาก,ฑาก-
หมายถึง[ดากะ-] (แบบ) น. ผักดอง, เมี่ยง. (ป.).
ตรีอากาศผล
หมายถึงน. ผลแก้อากาศธาตุ ๓ อย่าง คือ ขิง กระลำพัก อบเชยเทศ.