ตัวกรองผลการค้นหา
ขวด
หมายถึงน. ภาชนะกลวงใน โดยมากทำด้วยแก้ว รูปสูง มักมีคอหรือปากแคบ สำหรับบรรจุของเหลวเป็นต้น, ลักษณนามว่า ใบ.
ตวง
หมายถึงก. ตักด้วยภาชนะต่าง ๆ เพื่อให้รู้จำนวนหรือปริมาณ; (โบ) นับ, กะ, ประมาณ, ทำให้เต็ม, เช่น ช่วยมันตวงเป็นบ้านเป็นเมือง. (จารึกสยาม).
ของเหลว
หมายถึงน. ของที่ไม่แข็งมีลักษณะไหลได้อย่างนํ้า; (วิทยา) สถานะหนึ่งของสสารซึ่งมีปริมาตรคงตัว แต่รูปร่างเปลี่ยนไปได้ตามภาชนะที่รองรับ, สถานะระหว่างแก๊สกับของแข็ง.
คอขวด
หมายถึงน. ส่วนของถนน สะพาน หรือลำน้ำตอนที่แคบเข้า.
มาย
หมายถึงก. ตวง, นับ. (ป.).
กระเซ็น
หมายถึงก. อาการที่ของเหลวเช่นนํ้าเป็นต้นกระเด็นเป็นฝอย.
วาหะ
หมายถึงน. ชื่อมาตราตวงอย่างหนึ่ง. (ป., ส.).
ดื่ม
หมายถึงก. กินของเหลวเช่นนํ้า.
น้ำยาเคมี
หมายถึงน. ของเหลวซึ่งมีสารเคมีละลายอยู่.
ขวดโหล
หมายถึง[-โหฺล] น. ขวดปากกว้างมีฝา, โหล ก็เรียก.
โหล
หมายถึง[โหฺล] น. ขวดปากกว้าง มีฝา, ขวดโหล ก็เรียก.
ไหล
หมายถึงก. เคลื่อนที่ไปอย่างของเหลวเช่นนํ้า, เลื่อนไป.