ผลการค้นหา

ขบขัน

หมายถึงว. น่าหัวเราะ, ชวนหัวเราะ, ขัน ก็ว่า.

ตลก

หมายถึง[ตะหฺลก] ก. ทำให้คนอื่นขบขันด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า แกล้งทำให้คนอื่นเข้าใจผิด เช่น เล่นตลก. ว. ขบขัน, ที่ทำให้คนอื่นขบขันด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น เช่น หนังตลก, เรียกผู้ที่ทำให้คนอื่นขบขันว่า ตัวตลก, เรียกเรื่องที่ทำให้ขบขันหรือเข้าใจผิดว่า เรื่องตลก.

หาสยะ

หมายถึง[-สะยะ] น. ความสนุก, ความขบขัน. ว. พึงหัวเราะ, น่าหัวเราะ, ขบขัน; แยบคาย, ตลกคะนอง. (ส.).

ขัน

หมายถึงก. หัวเราะ, นึกอยากหัวเราะ. ว. น่าหัวเราะ, ชวนหัวเราะ, ขบขัน ก็ว่า.

ขำ

หมายถึงว. มีลักษณะหน้าตาคมชวนให้มอง เช่น งามขำ ดำขำ; ขบขัน เช่น นึกขำ.

หัสนาฏกรรม

หมายถึงน. ละครหรือเรื่องราวที่ตลกขบขัน.

มุกตลก

หมายถึง[-ตะหฺลก] น. วิธีทำให้ขบขัน.

ตลกโปกฮา

หมายถึงว. อาการที่พูดชวนให้ขบขันเฮฮา.

หัสนิยาย

หมายถึงน. เรื่องชวนหัว, เรื่องราวที่เต็มไปด้วยความตลกขบขัน.

ชวนหัว

หมายถึงว. ที่ทำให้ขบขัน เช่น เรื่องชวนหัว ละครชวนหัว.

ตลกคะนอง

หมายถึงว. อาการที่พูดหรือทำให้ขบขันด้วยกิริยาวาจาที่ไม่สุภาพ.

จำอวด

หมายถึงน. การแสดงโดยใช้ถ้อยคำ ท่าทาง ชวนให้ตลกขบขัน.