ตัวกรองผลการค้นหา
สก,สก-,สก-
หมายถึง[สะกะ-] ว. ของตน. (ป.; ส. สฺวก).
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ
สำนวนไทย หมวด ก-ฮ (ต่อ 2)
ภาษาบาลี-สันกฤต
ที่มาของสำนวน สุภาษิต คำพังเพย หมวด ก
สว,สว-
หมายถึง[สะวะ-] น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).
วธ,วธ-
หมายถึง[วะทะ-] ก. ฆ่า. (ป., ส.).
ศานติก,ศานติก-
หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).
นิรา
หมายถึง(กลอน) ก. ไปจาก. ว. ไม่มี. (ส. นิรฺ).
มิส,มิส-,มิสก,มิสก-
หมายถึง[มิดสะ-, มิดสะกะ-] ว. เจือ, ปน, คละ. (ป. มิสฺส, มิสฺสก; ส. มิศฺร, มิศฺรก).
สก
หมายถึงน. ผม. (ข. สก่).
หมายถึง(โบ) ก. สะเด็ดนํ้า เช่น เอาข้าวที่ซาวนํ้าแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้นํ้าแห้ง เรียกว่า สก.
อธิก,อธิก-
หมายถึง[อะทิกะ-, อะทิกกะ-] ว. ยิ่ง, เกิน, มาก, เพิ่ม, เลิศ, ใช้ว่า อธึก ก็มี. (ป., ส.).
วัมมิกะ
หมายถึงน. จอมปลวก. (ป. วมฺมีก; ส. วลฺมีก).
นานาประการ
หมายถึงว. มีหลายอย่าง, นานัปการ ก็ว่า. (ส.).
รัศมิมาน
หมายถึงว. มีรัศมี. (ส.).