ผลการค้นหา

ขโมย

หมายถึง[ขะ-] น. ผู้ลักทรัพย์. ก. ลัก, โดยปริยายหมายความว่า ลอบทำสิ่งที่ตนไม่มีสิทธิ์หรือไม่ได้รับอนุญาต เช่น เด็กขโมยสูบบุหรี่ เขาขโมยอ่านจดหมายเพื่อน.

ยำขโมย

หมายถึงน. ยำเนื้อย่างใส่แตงกวา ปรุงรสเปรี้ยว เค็ม เผ็ด.

มือไว

หมายถึงว. ขี้ขโมย.

เถยเจตนา

หมายถึงน. เจตนาในทางเป็นขโมย, ความตั้งใจจะขโมย. (ป. เถยฺยเจตนา).

เถยจิต

หมายถึงน. จิตประกอบด้วยความเป็นขโมย, จิตคิดขโมย. (ป. เถยฺยจิตฺต).

หัวขโมย

หมายถึงน. ผู้มีสันดานเป็นขโมย.

ริอ่าน

หมายถึงก. ริ เช่น ริอ่านเป็นขโมย.

โมษณะ

หมายถึง[-สะ-] น. การปล้น, การขโมย. (ส.).

อวหาร

หมายถึงน. การลัก, การขโมย. (ป., ส.).

ล่อมือ

หมายถึงว. ชวนให้หยิบฉวยหรือขโมย เช่น ตากผ้าไว้ข้างรั้วล่อมือขโมย.

ดีร้าย

หมายถึงว. ชะรอย, บางที, เช่น ดีร้ายของนี้จะขโมยเขามา.

เถน

หมายถึงน. นักบวชที่เป็นอลัชชี. (ป. เถน ว่า ขโมย).