ค้นเจอ 16 รายการ

กังขา

หมายถึงน. ความเคลือบแคลง, ความสงสัย. (ป.).

กังสดาล

หมายถึง[-สะดาน] น. ระฆังวงเดือน เช่น แว่วสำเนียงเสียงระฆังกังสดาล. (อิเหนา).

กังไส

หมายถึงน. เครื่องถ้วยปั้นที่ทำมาจากแคว้นเกียงสีในประเทศจีน.

กังหันใบพัด

หมายถึงน. เครื่องยนต์ซึ่งใช้กังหันขับใบพัด.

กังฟู

หมายถึงน. ศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวแบบหนึ่งของจีน เน้นหนักไปในทางฝึกสมาธิและความแข็งแกร่งว่องไวของร่างกาย.

กังกะ

หมายถึง(แบบ) น. เหยี่ยว เช่น เกิดเป็นภักษแก่กังกโกรญจคฤธรกา บินมาวว่อนร่อน ก็ร้อง. (สมุทรโฆษ).

กัง

หมายถึงน. ชื่อลิงชนิด Macaca nemestrina ในวงศ์ Cercopithecidae ขนสีน้ำตาลอมเทา หางสั้นงอโค้งขึ้นไปทางด้านหลัง ทางปักษ์ใต้ใช้เก็บมะพร้าว, กะบุด ก็เรียก.

กังฉิน

หมายถึงว. คดโกง, ไม่ซื่อตรง. (จ. กังฉิน ว่า อำมาตย์ทุจริต, อำมาตย์ทรยศ).

กังวล

หมายถึงก. ห่วงใย, มีใจพะวงอยู่. (ข.).

กังหัน

หมายถึงน. สิ่งที่ประกอบด้วยใบพัดหมุนได้ด้วยกำลังลม, จังหัน ก็ว่า, โดยปริยายเรียกเครื่องหมุนบางชนิดมีรูปทำนองกังหัน ทำให้เกิดกำลังงาน เช่น กังหันนํ้า คือเครื่องหมุนด้วยกำลังนํ้า, กังหันลม คือเครื่องหมุนด้วยกำลังลม, กังหันไอนํ้า คือเครื่องหมุนด้วยกำลังไอนํ้า; (วิทยา) ใช้เรียกเครื่องจักรที่หมุนอย่างกังหัน; ชื่อดอกไม้ไฟชนิดที่จุดแล้วหมุนอย่างกังหัน, ลักษณนามว่าต้น. (ข. กงฺหาร).

กังก้า

หมายถึงว. จังก้า, ลักษณะยืนถ่างขาตั้งท่าเตรียมสู้ เช่น ถกเขมรกังก้าเรียกข้าไทย. (ขุนช้างขุนแผน-แจ้ง).

กังเกียง

หมายถึงดู กางเกียง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ