ผลการค้นหา

ค้นเจอ 78 รายการ

กัก

หมายถึงก. ไม่ให้ล่วงพ้นเขตที่กำหนดไว้, กำหนดเขตให้อยู่, เช่น กักตัว, กักกัน ก็ว่า; ยึดไว้, ไม่ปล่อยไป, เช่น กักรถ กักนํ้า. ว. หยุดชะงัก เช่น หยุดกัก.

ขัง

หมายถึงก. ให้อยู่ในที่ล้อมเช่นกรง คอก หรือเล้า เป็นต้น, ให้อยู่ในที่ซึ่งกันไว้ เช่น ขังนํ้า; (กฎ) กักขังจำเลยหรือผู้ต้องหาโดยศาล.

คุมขัง

หมายถึง(กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.

ป้อง

หมายถึงก. บังเพื่อกักหรือกั้นไว้.

ตะราง

หมายถึงน. ที่คุมขังนักโทษ.

คุก

หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.

กุก ๆ กัก ๆ

หมายถึงว. กึกกัก, ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก; เสียงดังเช่นนั้น.

หุบห้วย

หมายถึงน. หุบเขาที่มีแอ่งน้ำขังอยู่.

คนต้องขัง

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลที่ถูกขังไว้ตามหมายขัง.

มุ้งสายบัว

หมายถึง(ปาก) น. ห้องขังผู้ต้องหา.

ปลดปล่อย

หมายถึงก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.

กักด่าน

หมายถึงก. กักกุมไว้เพื่อตรวจตรา เช่นตรวจโรคติดต่อ.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ