ค้นเจอ 49 รายการ

กวี

หมายถึง[กะวี] น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น ๔ คือ ๑. จินตกวี แต่งโดยความคิด ๒. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา ๓. อรรถกวี แต่งตามความจริง ๔. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด. (ป.).

ตาทิพย์

หมายถึงน. ตาที่สามารถดูอะไรเห็นได้หมด.

หูทิพย์

หมายถึงน. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.

เทวัญ

หมายถึงน. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.

ทิพยญาณ

หมายถึงน. ความรู้เป็นทิพย์.

ทิพย,ทิพย-,ทิพย์

หมายถึง[ทิบพะยะ-, ทิบ] ว. เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. (ส. ทิวฺย; ป. ทิพฺพ).

โยคจักษุ

หมายถึงน. ตาทิพย์. (ส.).

สุธา

หมายถึงน. นํ้าอมฤต, อาหารทิพย์.

กวีนิพนธ์

หมายถึงน. คำประพันธ์ที่กวีแต่ง.

ทิพยรส

หมายถึงน. รสทิพย์, รสเลิศ.

สุธาโภชน์

หมายถึงน. ของกินอันเป็นทิพย์. (ป.).

บทกวีนิพนธ์

หมายถึงน. บทร้อยกรองที่กวีแต่ง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ