ตัวกรองผลการค้นหา
กวี
หมายถึง[กะวี] น. ผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญในศิลปะการประพันธ์บทกลอน จำแนกเป็น ๔ คือ ๑. จินตกวี แต่งโดยความคิด ๒. สุตกวี แต่งโดยได้ฟังมา ๓. อรรถกวี แต่งตามความจริง ๔. ปฏิภาณกวี แต่งกลอนสด. (ป.).
ตาทิพย์
หมายถึงน. ตาที่สามารถดูอะไรเห็นได้หมด.
หูทิพย์
หมายถึงน. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.
เทวัญ
หมายถึงน. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.
ทิพยญาณ
หมายถึงน. ความรู้เป็นทิพย์.
ทิพย,ทิพย-,ทิพย์
หมายถึง[ทิบพะยะ-, ทิบ] ว. เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. (ส. ทิวฺย; ป. ทิพฺพ).
โยคจักษุ
หมายถึงน. ตาทิพย์. (ส.).
สุธา
หมายถึงน. นํ้าอมฤต, อาหารทิพย์.
กวีนิพนธ์
หมายถึงน. คำประพันธ์ที่กวีแต่ง.
ทิพยรส
หมายถึงน. รสทิพย์, รสเลิศ.
สุธาโภชน์
หมายถึงน. ของกินอันเป็นทิพย์. (ป.).
บทกวีนิพนธ์
หมายถึงน. บทร้อยกรองที่กวีแต่ง.