ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา หัวไส้, นิ่ว
กระเพาะ
หมายถึงน. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ รูปเป็นถุง คือ กระเพาะอาหารและกระเพาะปัสสาวะ. (เทียบ ข. กฺรพะ); ภาชนะสานสำหรับตวงข้าว มีอัตราจุ ๔ กระผีก.
ปัสสาวะ
หมายถึงน. เยี่ยว. (ป.; ส. ปฺรศฺราว).
หัวไส้
หมายถึงน. กระเพาะปัสสาวะ; ดาก; หัวริดสีดวงทวาร.
นิ่ว
หมายถึงน. เกลือเคมีหรือสารเคมีอื่น เช่นคอเลสเทอรอลที่เกิดเป็นก้อนแข็งในไต กระเพาะปัสสาวะ ถุงนํ้าดี หรือท่อของต่อมบางชนิดในร่างกาย เช่นต่อมนํ้าลาย ตับอ่อน.
ช้ำรั่ว
หมายถึงน. ชื่ออาการของโรคอย่างหนึ่ง เกิดจากความผิดปรกติของกระเพาะปัสสาวะหรือท่อปัสสาวะเป็นต้น ทำให้ไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้เหมือนคนปรกติ นํ้าปัสสาวะอาจไหลออกเป็นครั้งคราวหรือตลอดเวลาก็ได้.
ล้นกระเพาะ
หมายถึงว. ลักษณะที่กินมากจนแน่น เช่น กินจนล้นกระเพาะ.
ปิดหนักปิดเบา
หมายถึงก. ถ่ายอุจจาระปัสสาวะไม่ออก.
บังคน
หมายถึง(ราชา) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
บังคนเบา
หมายถึง(ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.
กะตังมูตร
หมายถึง[-มูด] น. ปัสสาวะที่ขึ้นเกล็ดที่ผิวหน้า.
สวน
หมายถึงก. อาการที่เคลื่อนไปตรงข้ามในเส้นทางเดียวกัน เช่น เดินสวนกัน มีรถสวนมา; เทียบสอบขนาดหรือปริมาณเครื่องตวง เช่น สวนสัด สวนทะนาน; เอาสายสวนใส่ทางช่องปัสสาวะให้เข้าไปในกระเพาะปัสสาวะเพื่อให้ปัสสาวะออก, เอาลูกสวนใส่ทวารหนักแล้วบีบนํ้ายาหรือนํ้าสบู่ให้เข้าไปในลำไส้ใหญ่เพื่อกระตุ้นให้ลำไส้ใหญ่บีบตัวให้อุจจาระออก.
มุตฆาต
หมายถึง[มุดตะ-] น. โรคขัดปัสสาวะชํ้าเลือดชํ้าหนอง.