ตัวกรองผลการค้นหา
ร้อนรน
หมายถึงก. แสดงอาการกระวนกระวาย, ทุรนทุราย.
กระสับกระส่าย
หมายถึงว. เร่าร้อนใจทนนิ่งเป็นปรกติไม่ได้, กระวนกระวาย, ทุรนทุราย.
แดดิ้น
หมายถึงก. ใจกระสับกระส่าย, ใจทุรนทุราย.
ทุรนทุราย
หมายถึงก. กระวนกระวาย, กระสับกระส่าย, ดิ้นรนจะให้พ้นจากทรมาน.
กระส่าย,-กระส่าย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระสับ เป็น กระสับกระส่าย.
กระอุก
หมายถึง(กลอน) ก. ระอุ; ร้อนรน เช่น กระอุกกระลับร้อน, ใช้เป็น กระอุ หรือ ประอุก ก็มี.
ฝีกาฬ
หมายถึงน. ฝีพิษร้ายที่ทำให้ปวดร้อน กระสับกระส่าย มีสีดำ เป็นแล้วมักตาย.
กระอุ
หมายถึง(กลอน) ก. ระอุ; ร้อนรน เช่น กระอุอุระประปราณ. (สมุทรโฆษ; สรรพสิทธิ์), หนึ่งรัศมีพระสุริยเย็น รัศมีพระจันทร์เป็น กระอุแลกลับร้อนรน. (อภิไธยโพธิบาทว์), ใช้เป็น กระอุก หรือ ประอุก ก็มี.
ปริทัยหัคคี
หมายถึง[ปะริไทหักคี] น. ไฟธาตุที่ทำกายให้กระสับกระส่าย. (ป. ปริฑยฺหคฺคิ).
กระวายกระวน
หมายถึงก. กระวนกระวาย, ดิ้นรน, เร่าร้อน, กระสับกระส่าย, เช่น เมื่อเราอยู่ที่นี้จะต้องกระวายกระวนด้วยเหลือบยุงริ้นร่าน. (ม. ร่ายยาว สักบรรพ).
ประดาป
หมายถึงน. ความร้อน, ความร้อนใจ, ความร้อนรน; อำนาจ, ความเป็นใหญ่, เกียรติยศ. (ส. ปฺรตาป; ป. ปตาป).
กัลหาย
หมายถึง[กัน-] ก. กรรหาย เช่น ชายใดเดอรร้อนรนนจวนจวบสร้อยสรสวรก็หายกัลหายหื่นหรรษ์. (ม. คำหลวง จุลพน).