ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ตราไปรษณียากร, กระดาษข่อย, ข่อย
ห่อ
หมายถึงก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
กระดาษ
หมายถึงน. วัตถุเป็นแผ่นบาง ๆ โดยมากทำจากใยเปลือกไม้ ฟาง หญ้า หรือ เศษผ้า เป็นต้น ใช้เขียนหรือพิมพ์หนังสือหรือห่อของและอื่น ๆ.
ตราไปรษณียากร
หมายถึงน. แสตมป์, (กฎ) บัตรตราใด ๆ ซึ่งจัดให้มีขึ้น เพื่อใช้เป็นค่าไปรษณียากร หรือค่าธรรมเนียมอื่น หรือจำนวนเงินที่จะต้องเสียในการส่งไปรษณียภัณฑ์ รวมทั้งตราไปรษณียากรสำหรับผนึก หรือตราไปรษณียากรที่พิมพ์ ดุน หรือแสดงไว้โดยวิธีอื่นบนซอง กระดาษห่อ ไปรษณียบัตร หรือสิ่งอื่น ๆ.
ห่อไหล่
หมายถึงก. ทำไหล่ทั้ง ๒ ให้คู้เข้าเพราะหนาวหรือเกรงกลัวเป็นต้น.
ห่อปาก
หมายถึงก. ทำริมฝีปากให้รวบเข้าหากันเป็นช่องกลม.
ไหล่ห่อ
หมายถึงน. ไหล่ที่คู้เข้าเพราะหนาวหรือเกรงกลัวเป็นต้น.
กระดาษเพลา
หมายถึง[-เพฺลา] น. กระดาษสาชนิดบาง โบราณใช้ร่างหนังสือด้วยดินสอดำหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่น เช่น ใช้ปิดหุ่นหัวโขนและหุ่นอื่น ๆ.
เศษกระดาษ
หมายถึง(ปาก) น. สิ่งที่ไร้ค่า เช่น ใบหุ้นที่ยกเลิกแล้วมีค่าเป็นเศษกระดาษ.
ไหล่รวบ
หมายถึงน. ไหล่ห่อ.
ปากจู๋
หมายถึงน. ปากที่ห่อยื่นออกมา.
หู่
หมายถึงก. ยู่เข้า, หดเข้า, ห่อเข้า.
สายชนวน
หมายถึงน. กระดาษห่อดินปืนม้วนเป็นเส้น ใช้จุดให้ไฟลุกแล่นเข้าไปติดดินระเบิด.