ตัวกรองผลการค้นหา
ไม่รู้อีโหน่อีเหน่
หมายถึง(สำ) ก. ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น, นอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็น.
โหนก
หมายถึง[โหฺนก] ว. นูนยื่นออกมา เช่น หน้าผากโหนก.
โหน่ง
หมายถึง[โหฺน่ง] ว. มีเสียงอย่างเสียงตีฆ้องวง.
อีโหน่อีเหน่
หมายถึงน. เรื่องราวที่เกิดขึ้น ใช้ในทางปฏิเสธในสำนวนว่า ไม่รู้อีโหน่อีเหน่.
กระโหนด
หมายถึง[-โหฺนด] น. ตาล เช่น ย่านป่าขายพัดกระโหนดคันกลมคันแบนใหญ่น้อย. (อธิบายแผนที่กรุงศรีอยุธยา). (แผลงมาจาก โตนด).
ห้อยโหน
หมายถึงก. อาการที่เกาะราวหรือห่วงเป็นต้น แล้วโยนตัวไปมา.
โหน
หมายถึง[โหนฺ] ก. เหนี่ยวห้อย, เอามือเหนี่ยวให้ตัวลอยขึ้นไป; (ปาก) ประจบประแจง เช่น เขามีนิสัยชอบโหนผู้บังคับบัญชา.
น้อยโหน่ง
หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Annona reticulata L. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกน้อยหน่า แต่ผลโตกว่า เปลือกบางแต่เหนียว ค่อนข้างเรียบ ไม่นูนเป็นตา ๆ สีเขียวจาง ๆ ปนสีแดงเรื่อ ๆ เนื้อในผลหนาขาว รสหวานไม่สนิทเหมือนน้อยหน่า มีเมล็ดมาก.
โหนกแก้ม
หมายถึงน. ส่วนของแก้มตรงที่มีกระดูกนูนออกมา.