ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โมกข์, พิโมกษ์, วิโมกข์, พิโมกข์, ปาโมกข์, โมกษ,โมกษ-,โมกษะ
วิโมกข์
หมายถึงน. ความหลุดพ้น, การขาดจากความพัวพันแห่งโลก; พระนิพพาน. (ป.; ส. วิโมกฺษ).
สังฆปาโมกข์
หมายถึงน. หัวหน้าสงฆ์. (ป.).
ปาติโมกข์
หมายถึงน. คัมภีร์ว่าด้วยวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ, ชื่อบาลีที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา ได้แก่ อาทิพรหมจริยกาสิกขา มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกวันอุโบสถ. (ป.).
อธิโมกข์
หมายถึงน. ความตัดสินเด็ดขาด, ความเด็ดเดี่ยว; ความน้อมใจเชื่อ. (ป.; ส. อธิโมกฺษ).
โมกข์
หมายถึงว. หัวหน้า, ประธาน. (ป.; ส. มุขฺย).
โมกข,โมกข-,โมกข์,โมกข์
หมายถึง[โมกขะ-] น. ความหลุดพ้น, นิพพาน. (ป.; ส. โมกฺษ).
พิโมกข์
หมายถึงน. ความพ้น, ความเปลื้องออก, ชื่อพระนิพพาน. ก. เปลื้อง, พ้น. (ป. วิโมกฺข; ส. วิโมกฺษ).
ศิวโมกข์
หมายถึงน. พระนิพพาน.
ปาโมกข์
หมายถึงน. ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้เป็นประธาน. (ป.).
ทิศาปาโมกข์
หมายถึงน. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.
อรหัตวิโมกข์
หมายถึงน. ความพ้นจากกิเลสเพราะสำเร็จอรหัต. (ป. อรหตฺตวิโมกฺข).