ค้นเจอ 18 รายการ

อุปโภค

หมายถึง[อุปะโพก, อุบปะโพก] ก. เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์, คู่กับ บริโภค. ว. ที่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ในคำว่า เครื่องอุปโภค. (ป., ส.).

โภคทรัพย์

หมายถึง[โพกคะ-] น. ทรัพย์สิ่งของที่ใช้อุปโภคบริโภค.

สัมโภคกาย

หมายถึง[สำโพกคะ-] น. พระกายของพระพุทธเจ้าอันเป็นทิพยภาวะ มีรัศมีรุ่งเรืองแผ่ซ่านทั่วไป และจะปรากฏแก่พระโพธิสัตว์ มหาสัตว์ แม้จนบัดนี้. (ส.).

โภคยทรัพย์

หมายถึง[โพกคะยะ-] (กฎ; เลิก) น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งเมื่อใช้ย่อมเสียภาวะเสื่อมสลายไปในทันใดเพราะการใช้นั้น หรือซึ่งใช้ไปในที่สุดย่อมสิ้นเปลืองหมดไป.

ปริโภค

หมายถึง[ปะริโพก] ก. บริโภค. (ป.).

สมโภค

หมายถึง[-โพก] น. การเสวยสุขกายใจอันเป็นไปในทางโลก. (ป., ส.).

โภค-

หมายถึง[โพคะ-, โพกคะ-] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. (ป., ส.).

ราชูปโภค,ราโชปโภค

หมายถึง[ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).

ปาฏิโภค

หมายถึง(แบบ) น. ผู้รับประกัน, นายประกัน. (ป.).

โภคภัณฑ์

หมายถึง[โพกคะ-] น. เครื่องอุปโภคบริโภค.

โภคะ

หมายถึง[โพคะ] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. (ป., ส.).

สาธารณูปโภค

หมายถึงน. บริการสาธารณะที่จัดทำเพื่ออำนวยประโยชน์แก่ประชาชนในสิ่งอุปโภคที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เช่น การไฟฟ้า การประปา การเดินรถประจำทาง โทรศัพท์. (อ. public utility).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ