ตัวกรองผลการค้นหา
ทะลักทะแลง
หมายถึงก. ลักลั่นกัน, ไม่เป็นระเบียบ.
30 คำสแลงยอดนิยมในภาษาไทย
คำสแลงไทยที่นิยมใช้และพบเห็นบ่อย
ผิดสำแดง,ผิดสำแลง
หมายถึงก. กินอาหารแสลงไข้ ทำให้โรคกำเริบ.
ชระแลง
หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ชะแลง.
ตะแลงแกง
หมายถึงน. ทางสี่แพร่ง, ต่อมาเลือนไปหมายถึงที่สำหรับฆ่านักโทษในสมัยโบราณ.
หินแลง
หมายถึงน. หินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน แต่ถูกลมแล้วแข็ง มีสีแดงอย่างอิฐเผา และเป็นรูพรุนเหมือนไม้เพรียงกิน, ศิลาแลง ก็เรียก.
แลง
หมายถึงน. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า หินแลง หรือ ศิลาแลง.
สแลง
หมายถึงน. ถ้อยคำหรือสำนวนที่ใช้เข้าใจกันเฉพาะกลุ่มหรือชั่วระยะเวลาหนึ่ง ไม่ใช่ภาษาที่ยอมรับกันว่าถูกต้อง. (อ. slang).
สำแลง
หมายถึงน. ของแสลงที่ทำให้โรคกำเริบ, สำแดง ก็ว่า, ใช้ในคำว่า ผิดสำแลง หรือ ผิดสำแดง.
คระแลง
หมายถึง[คฺระ-] ก. เอียง, ลอยไป. (แผลงมาจาก แคลง).
จำแลง
หมายถึงก. แปลงตัว.
ศิลาแลง
หมายถึงน. หินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน แต่ถูกลมแล้วแข็ง มีสีแดงอย่างอิฐเผา และเป็นรูพรุนเหมือนไม้เพรียงกิน, หินแลง ก็เรียก.
หมายถึงน. แมง ในคำว่า แลงกินฟัน.
