ค้นเจอ 10 รายการ

น้ำเค็ม

หมายถึงน. นํ้าทะเล เช่น สัตว์นํ้าเค็ม, นํ้าที่มีรสเค็ม. ว. ที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล เช่น ลูกนํ้าเค็ม.

เนื้อเค็ม

หมายถึงน. เนื้อวัวเนื้อควายเป็นต้นที่หมักเกลือตากแห้งไว้.

ปลาเค็ม

หมายถึงน. ปลาเกลือ.

ไข่เค็ม

หมายถึงน. ไข่ที่ดองนํ้าเกลือ, ไข่ที่พอกด้วยขี้เถ้าหรือแกลบผสมเกลือ มักทำจากไข่เป็ด มีรสเค็ม, ไข่พอก ก็เรียก.

เค็ม

หมายถึงว. มีรสอย่างรสเกลือ; โดยปริยายหมายความว่า พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.

ดินเค็ม

หมายถึงน. ดินที่มีปฏิกิริยาเป็นด่าง, ตรงข้ามกับ ดินกรดหรือดินเปรี้ยว.

ตะเพียนน้ำเค็ม

หมายถึงดู โคก ๒.

ของเค็ม

หมายถึงน. ของกินที่หมักหรือดองด้วยเกลือ.

ลูกน้ำเค็ม

หมายถึง(ปาก) น. คนที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล; ทหารเรือ.

ต้มเค็ม

หมายถึงน. ชื่ออาหารคาวอย่างหนึ่ง ใช้ปลาหรือเนื้อสัตว์อื่นมีหมูเป็นต้นเคี่ยวให้เข้าไส้หรือให้เปื่อย, ถ้าต้มตามแบบจีนมีรสเค็ม แต่ถ้าต้มตามแบบไทยมีรสหวานเค็ม.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ