ตัวกรองผลการค้นหา
รัย
หมายถึงว. รยะ, เร็ว, ไว. (ป., ส. รย).
โอภาปราศรัย
หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.
นิราศรัย
หมายถึง[-ไส] (แบบ) ว. ไม่อยู่เป็นที่, ไม่ติดอยู่กับที่. (ส.).
เมรย,เมรย-,เมรัย
หมายถึง[เมระยะ-] น. นํ้าเมาที่เกิดจากการหมักหรือแช่, นํ้าเมาที่ไม่ได้กลั่น. (ป.).
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
พนาศรัย
หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).
นทีรัย
หมายถึงน. กระแสนํ้า. (ส.).
วิกรัย
หมายถึง[วิไกฺร] น. การขาย. (ส. วิกฺรย; ป. วิกฺกย).
ศรัย
หมายถึง[ไส] น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).
รัตนตรัย
หมายถึงน. แก้วอันประเสริฐสุดของพุทธศาสนิกชน คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์. (ส.).
โทษตรัย
หมายถึง[โทดสะ-] น. ประชุม ๓ แห่งโทษ คือ ดี ลม เสมหะ.
ปรานีปราศรัย
หมายถึง[ปฺรานีปฺราไส] ก. ปรานี (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ใช้อย่างไม่ปรานีปราศรัย.