ค้นเจอ 16 รายการ

วิจาร,วิจารณ,วิจารณ-,วิจารณ์

หมายถึง[วิจาน, วิจาระนะ-, วิจาน] ก. ให้คำตัดสินสิ่งที่เป็นศิลปกรรมหรือวรรณกรรมเป็นต้น โดยผู้มีความรู้ควรเชื่อถือได้ ว่ามีค่าความงามความไพเราะดีอย่างไร หรือมีข้อขาดตกบกพร่องอย่างไรบ้าง เช่น เขาวิจารณ์ว่า หนังสือเล่มนี้แสดงปัญหาสังคมในปัจจุบันได้ดีมากสมควรได้รับรางวัล, ติชม, มักใช้เต็มคำว่า วิพากษ์วิจารณ์ เช่น คนดูหนังวิพากษ์วิจารณ์ว่า หนังเรื่องนี้ดำเนินเรื่องช้าทำให้คนดูเบื่อ.

สุพรรณ,สุพรรณ-

หมายถึง[สุพัน, สุพันนะ-] น. ทองคำ. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).

อรณ,อรณ-

หมายถึง[อะระนะ-] ก. ไม่รบ. (ป., ส.).

บรรณ,บรรณ-

หมายถึง[บัน, บันนะ-] น. ปีก; หนังสือ; ใบไม้. (ส. ปรฺณ; ป. ปณฺณ).

สรณ,สรณ-,สรณะ

หมายถึง[สะระนะ-] น. ที่พึ่ง, ที่ระลึก; ความระลึก. (ป.; ส. ศรณ).

สาธารณ,สาธารณ-,สาธารณะ

หมายถึง[สาทาระนะ] ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะ อย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ. (ป., ส.).

สุวรรณ,สุวรรณ-

หมายถึง[-วัน, -วันนะ-] น. ทอง. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).

ผรณ,ผรณ-

หมายถึง[ผะระนะ-] น. การแผ่ไป, การซ่านไป. (ป.).

มรณ,มรณ-,มรณ์,มรณะ

หมายถึง[มอระนะ-, มะระนะ-, มอน, มอระนะ] น. ความตาย, การตาย. (ป., ส.). ก. ตาย.

วารณ,วารณ-

หมายถึง[วาระนะ-] น. ช้าง. (ป., ส.).

บูรณ,บูรณ-,บูรณ์

หมายถึง[บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. (ป., ส. ปูรณ).

กรรณ-

หมายถึง[กันนะ-] น. หู, ใบหู, กลอน ใช้เป็น กรรณา ก็มี เช่น กรรณาคือกลีบกาญจ- นปัทม์. (สมุทรโฆษ), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระกรรณ. (ส. กรฺณ).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ