ผลการค้นหา

สุปาณี

หมายถึงว. ฝีมือเก่ง, คล่องแคล่ว. (ส.).

ปัทมปาณี

หมายถึงน. ผู้มีดอกบัวในมือ คือ พระพรหม พระวิษณุ, ชื่อหนึ่งหรือปางหนึ่งของพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ พระหัตถ์ทรงดอกบัว.

วัชรปาณี

หมายถึงน. “ผู้ถือวชิระ” คือ พระอินทร์, วชิรปาณี ก็ว่า, ชื่อพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งตามคติฝ่ายมหายาน พระหัตถ์ทรงสายฟ้า. (ส. วชฺรปาณิ).

ปาณนาศ

หมายถึงน. ความตาย. (ส. ปฺราณนาศ).

ปาณิดล

หมายถึงน. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).

ปาณี

หมายถึงน. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).

วชิรปาณี,วชิรหัตถ์

หมายถึงน. “ผู้ถือวชิระ” คือ พระอินทร์. (ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).

ปาณ,ปาณ-,ปาณะ

หมายถึง[-นะ] น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).

ปาณกชาติ

หมายถึง[-นะกะชาด] น. หนอน. (ป.).

ปาณสาร

หมายถึงน. กำลังอันว่องไวหรือประเปรียว. (ป.; ส. ปฺราณสาร).

ปาณิ,ปาณี,ปาณี

หมายถึงน. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.).

ปาณิธรรม

หมายถึงน. พิธีแต่งงาน. (ส. ปาณิธรฺม).