ค้นเจอ 115 รายการ

ศิลปะ,ศิลป-,ศิลป์,ศิลป์,ศิลปะ

หมายถึง[สินละปะ-, สิน, สินละปะ] น. ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, การทำให้วิจิตรพิสดาร, เช่น เขาทำดอกไม้ประดิดประดอยอย่างมีศิลปะ ผู้หญิงสมัยนี้มีศิลปะในการแต่งตัว รูปสลักวีนัสเป็นรูปศิลป์; การแสดงออกซึ่งอารมณ์สะเทือนใจให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆ อย่างเสียง เส้น สี ผิว รูปทรง เป็นต้น เช่น ศิลปะการดนตรี ศิลปะการวาดภาพ ศิลปะการละคร วิจิตรศิลป์. (ส. ศิลฺป; ป. สิปฺป ว่า มีฝีมืออย่างยอดเยี่ยม).

ศิลปะปฏิบัติ

หมายถึงน. วิชาว่าด้วยการปฏิบัติทางศิลปะ เช่น วาดเขียน ปั้นดิน จักสาน เย็บปักถักร้อย.

ศิลปะประยุกต์

หมายถึงน. กรรมวิธีในการนำทฤษฎีและหลักการทางศิลปะไปใช้ในภาคปฏิบัติ เพื่อพัฒนาศิลปะให้มีความงามหรือเป็นประโยชน์แก่สังคมยิ่งขึ้นเป็นต้น อย่างในการออกแบบเครื่องแต่งกาย.

สัปปะ

หมายถึง[สับ-] น. งู. (ป.; ส. สรฺป).

สิปปะ

หมายถึงน. ศิลปะ. (ป.; ส. ศิลฺป).

โรคศิลปะ

หมายถึง[โรกสินละปะ] น. การปฏิบัติเพื่อรักษาโรค.

ลูกปะกน

หมายถึงน.ไม้ลูกสกัดฝาเรือนสำหรับเอากระดานกรุ, ปะกน ก็เรียก.

หนีเสือปะจระเข้

หมายถึง(สำ) ก. หนีภัยอันตรายอย่างหนึ่งแล้วต้องพบภัยอันตรายอีกอย่างหนึ่ง.

บิกูปะระมาหนา,บิกูปะระหมั่นหนา

หมายถึงน. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).

ปะขาว

หมายถึงน. ชายผู้จำศีลนุ่งห่มผ้าขาว, ลักษณนามว่า คน; (โบ) ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง.

ปะติดปะต่อ

หมายถึงก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.

ปะเตะ

หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ