ผลการค้นหา

ท้วง

หมายถึงก. พูดเป็นทำนองไม่เห็นด้วย; พยุง, ประคอง, พา, เช่น ท้วงตนหนีไปได้.

ประท้วง

หมายถึงก. กระทำการหรือแสดงกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการคัดค้านเพราะไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจอย่างยิ่ง เช่น อดข้าวประท้วง เขียนหนังสือประท้วง.

ท้วงติง

หมายถึงก. ค้านไว้.

ทักท้วง

หมายถึงก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทำนองว่ายังไม่เห็นด้วย.