ผลการค้นหา

ค้นเจอ 18 รายการ

มะเหงก

หมายถึง[-เหฺงก] น. ด้านหลังของข้อนิ้วมือที่งอเข้าด้วยกัน ใช้สำหรับเขกหรือชูให้ประกอบคำกล่าวแสดงความโกรธเป็นต้น เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว ให้มะเหงก.

กระโงก

หมายถึง(กลอน) น. นกยูง, กุโงก ก็ว่า. (เทียบ ข. โกฺงก).

งก

หมายถึงน. ไม้รูปคล้ายตะลุมพุกสำหรับควาญท้ายตีช้างเมื่อต้องการให้ช้างไปเร็ว เรียกว่า ไม้งก.

งันงก

หมายถึงว. สั่นเงอะงะอยู่, สะทกสะท้านอยู่.

ตะโหงก

หมายถึง[-โหฺงก] น. เครื่องจองจำอย่างหนึ่ง ใช้ไม้ ๒ อันหนีบคออย่างคา.

ตะโหงก

หมายถึง[-โหฺงก] น. ไม้รูปโค้งปลายทั้ง ๒ ข้างงอขึ้นเล็กน้อย ใช้พาดคอวัวหรือคอควายสำหรับลากเลื่อนเป็นต้น, โกก คอม หรือ ตะโกก ก็เรียก.

สัปหงก

หมายถึง[สับปะหฺงก] ว. อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน.

หัวตะโหงก

หมายถึง[-โหฺงก] น. สิ่งที่นูนโหนกขึ้นมาจากพื้นราบ เช่น หัวตะโหงกตอไม้.

ผกผงก

หมายถึงก. ผงกหัวขึ้นเหลียวดู.

ผงก

หมายถึง[ผะหฺงก] ก. ยกหัวขึ้นน้อย ๆ, ก้มหัวลงแล้วเงยขึ้นโดยเร็วแสดงอาการยอมรับหรือเห็นด้วย.

ชะโงก

หมายถึงก. ยื่นหน้าหรือส่วนหน้าออกไป.

งก

หมายถึงก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ