ผลการค้นหา

ค้นเจอ 4,018 รายการ

กรวบ,กร๊วบ

หมายถึง[กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังเช่นเคี้ยวถูกของแข็ง.

ค้นหาในบทความ

เคี้ยว

หมายถึงก. บดให้แหลกด้วยฟัน.

เคี้ยว

หมายถึงว. คด เช่น นํ้าเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. (โลกนิติ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.

หงับ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงโดยไม่มีเสียง เช่น ทำปากหงับ ๆ, อาการที่เคี้ยวของ เช่น เคี้ยวขนมหงับ ๆ.

แหยะ,แหยะ ๆ

หมายถึง[แหฺยะ] ว. ไม่น่ากินไม่น่าแตะต้องเพราะแฉะ; อาการที่เคี้ยวข้าวเคี้ยวหมากเป็นต้นอย่างเนิบ ๆ.

ไบ่ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวสิ่งของทำปากเยื้องไปมา.

มุบ ๆ

หมายถึงว. อาการของปากที่เผยอขึ้นลงอย่างเร็ว, อาการที่คนไม่มีฟันเคี้ยวอาหาร เช่น คนแก่เคี้ยวข้าวทำปากมุบ ๆ.

ตุ้ย,ตุ้ย ๆ

หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมา เช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.

ยาเคี้ยว

หมายถึง(กฎ) น. ส่วนใดส่วนหนึ่งของใบยาแห้ง นอกจากใบยาแห้งพันธุ์ยาสูบพื้นเมือง ซึ่งได้ปรุงหรือปนด้วยวัตถุอื่นนอกจากน้ำเพื่ออมหรือเคี้ยว.

แจะ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.

หยับ,หยับ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวเนิบ ๆ เช่น คนแก่เคี้ยวหมากหยับ ๆ; อาการขึ้นลงเนิบ ๆ เช่น พายอ่อนหยับจับงามงอน (เห่เรือ); อาการที่หัวเรือโต้คลื่นเหยิบ ๆ.

หมุบ,หมุบ ๆ

หมายถึง[หฺมุบ] ว. อาการที่หยิบ กัด หรือเคี้ยวโดยเร็ว เช่น พอได้โอกาสก็คว้าหมุบ ปลาฮุบเหยื่อหมุบ ๆ.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ