ค้นเจอ 117 รายการ

โค่น

หมายถึงก. ล้มหรือทำให้ล้มลง เช่น ต้นไม้โค่น โค่นต้นไม้, ทลายลง เช่น ยอดปรางค์โค่น, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้หมดไปหรือสิ้นไป เช่น โค่นอำนาจ.

ล้มช้าง

หมายถึงก. ฆ่าช้าง; โค่นคนที่มีอำนาจมีอิทธิพลลงได้.

ปราบ

หมายถึง[ปฺราบ] ก. ทำให้ราบ, ทำให้อยู่ในอำนาจ.

ล้มไม่ลง

หมายถึงก. อาการที่ถูกฝ่ายตรงข้ามเตะซ้ายเตะขวาเลี้ยงไว้ไม่ให้ล้ม เช่น นายแดงถูกเตะล้มไม่ลง; หักล้างหรือโค่นผู้อื่นไม่สำเร็จ, โดยปริยายหมายความว่า พยายามรักษาสถานภาพไว้ไม่ให้ซวดเซ เช่น ธนาคารล้มไม่ลง เพราะถ้าล้มประชาชนจะเดือดร้อน.

ล้ม

หมายถึงก. กิริยาที่ตั้งอยู่แล้วเอนลงหรือทอดลงถึงพื้นหรือทลายลง เช่น ต้นไม้ล้ม ล้มตัวลงนอน ตึกล้ม, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น ล้มจอมปลวก ถูกผลักล้มลง, ตั้งอยู่ไม่ได้ เช่น กิจการล้ม ธนาคารล้ม โรงเรียนล้ม; ฆ่า เช่น ล้มวัว ล้มควาย, ตาย เช่น ช้างล้ม, ตัดโค่น เช่น ล้มกอไผ่; สมยอมหรือทำให้สมยอมกันในทางที่ไม่สุจริต เช่น ล้มคดี ล้มมวย. ว. ที่ตั้งอยู่แล้วเอนลงหรือทอดลงถึงพื้นหรือทลายลง เช่น ไม้ล้มข้ามได้ คนล้มอย่าข้าม; ที่สมยอมกันในทางไม่สุจริต เช่น มวยล้ม.

ก่น

หมายถึงก. ขุดโค่น.

ล้มกลิ้งล้มหงาย

หมายถึงก. ล้มแล้วกลิ้งพลิกไปพลิกมา เช่น ตกกระไดล้มกลิ้งล้มหงายลงมา.

ระเลิง

หมายถึงก. โค่น. (ข. รํเลิง).

เผด็จศึก

หมายถึงก. ปราบข้าศึกลงได้อย่างเด็ดขาด.

ล้มตะเข็บ

หมายถึงก. เย็บทับตะเข็บอีกครั้งหนึ่งหรือสอยให้ตะเข็บราบลง.

ล้มคะมำ

หมายถึงก. ล้มหัวพุ่งไปเพราะสะดุด.

ล้มตึง

หมายถึงก. ล้มหงายหลังกระแทกพื้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ