ผลการค้นหา

แคบ

หมายถึงว. มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง เช่น บ้านแคบ ความรู้แคบ.

กว้าง

หมายถึง[กฺว้าง] น. ด้านสั้นที่คู่กับด้านยาว. ว. ไม่แคบ, แผ่ออกไป.

แคบ

หมายถึงน. อานม้า เช่น สรรพแคบหมอนทองห้อยภู่พราย. (ยวนพ่าย). (เทียบ ข. แคบ ว่า เบาะ, อานม้า). ก. ขลิบ เช่น ล้วนอลงกฎด้วยอลงการ เบาะลอออานแคบคำ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ถิ่น-อีสาน แขบ ว่า ขลิบ).

เวิ้ง

หมายถึงน. ที่เปิดกว้างเข้าไปถัดจากที่แคบ เช่น พ้นปากถ้ำไปเห็นเป็นเวิ้ง.

กำกัด

หมายถึงก. จำกัดเข้า, จำกัดให้แคบเข้า.

คอด

หมายถึงว. ลักษณะของส่วนที่เล็กหรือแคบเข้าแล้วผายออกไป, กิ่ว.

หน้างอก

หมายถึงน. หน้าผากกว้างยื่นงํ้าออกไปกว่าปรกติ.

ถ่างตา

หมายถึงก. พยายามเบิกตาให้กว้าง.

ตาหยี

หมายถึงน. ตาหรี่, ตาที่แคบเรียวเล็ก.

ขวาง

หมายถึง[ขฺวาง] ก. กีดกั้น, สกัด; รำคาญหรือไม่ถูกใจ; ใช้เข้าคู่กับ กว้าง เป็น กว้างขวาง หมายความอย่างเดียวกับคำว่า กว้าง.

คอขวด

หมายถึงน. ส่วนของถนน สะพาน หรือลำน้ำตอนที่แคบเข้า.

ลุกลาม

หมายถึงก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.