ค้นเจอ 317 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา อนิยม,อนิยม-, เทวนิยม, เทพนิยม, เอกนัย

เอก,เอก-

หมายถึง[เอกะ-, เอกกะ-] ว. หนึ่ง (จำนวน); ชั้นที่ ๑ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้น หรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท) เช่น ร้อยเอก ข้าราชการชั้นเอก ปริญญาเอก; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ว่า ไม้เอก; ดีเลิศ เช่น กวีเอก, สำคัญ เช่น ตัวเอก; เรียกระนาดที่มีเสียงแกร่งกร้าวกว่าระนาดทุ้ม มีไม้แข็ง ๒ อันสำหรับตี ว่า ระนาดเอก. (โบ) น. เรียกลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก, คู่กับลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด. (กฎ.). (ป., ส.).

นิยม

หมายถึง(แบบ) น. การกำหนด. (ป., ส.). ก. ชมชอบ, ยอมรับนับถือ, ชื่นชมยินดี, ถ้าใช้ประกอบท้ายคำสมาสบางคำมีความหมายว่า ลัทธิ เช่น ชาตินิยม สังคมนิยม.

เอกม

หมายถึง[เอก-มอ] ว. เอกอย่างกลาง. (ตัดมาจาก เอกมัธยม).

ศิษย์เอก

หมายถึงน. ศิษย์ที่มีความรู้ความสามารถเป็นเลิศเหนือศิษย์ทั้งปวงหรือเหนือศิษย์แต่ละรุ่น.

เอกส

หมายถึง(โบ) [เอก-สอ] ว. เอกอย่างสามัญ. (ตัดมาจาก เอกสามัญ).

รังแรก

หมายถึงว. แรกตั้ง, ก่อน, แรกเริ่ม, เป็นเอก.

ดุษฎีบัณฑิต

หมายถึงน. ปริญญาเอก; ผู้ได้รับปริญญาเอก.

ค่านิยม

หมายถึงน. สิ่งที่บุคคลหรือสังคมยึดถือเป็นเครื่องช่วยตัดสินใจ และกำหนดการกระทำของตนเอง.

สมัยนิยม

หมายถึงน. ความนิยมในแต่ละสมัย เช่น แต่งตัวตามสมัยนิยม ไว้ผมตามสมัยนิยม.

เพชรน้ำเอก

หมายถึง(สำ) ว. ดีเป็นพิเศษยอดเยี่ยม.

ใฝ่ต่ำ

หมายถึงก. นิยมไปในทางเลว.

ทันสมัย

หมายถึงว. ตามสมัยที่นิยมกัน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ