ผลการค้นหา

เมรุ,เมรุ-

หมายถึง[เมน, เม-รุ-] น. ชื่อภูเขากลางจักรวาล มียอดเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ซึ่งพระอินทร์อยู่; ที่เผาศพ เดิมผูกหุ่นทำเป็นภูเขาตั้งที่เผาขึ้นบนนั้น ของหลวงทำเป็นเรือนโถง เครื่องยอดหรือมณฑปครอบที่เผา เรียกว่า พระเมรุ, ต่อมาเรียกที่เผาศพทั่วไปทั้งมียอดและไม่มียอดว่า เมรุ. (ป.).

ฌาปนกิจ

หมายถึงน. การเผาศพ.

ฌาปนสถาน

หมายถึงน. ที่เผาศพ.

สรีรธาตุ

หมายถึงน. กระดูกของศพที่เผาแล้ว.

ประชุมเพลิง

หมายถึง[-เพฺลิง] ก. เผาศพ.

กองฟอน

หมายถึงน. กองขี้เถ้าศพที่เผาแล้ว.

ป่าช้า

หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.

พนมเพลิง

หมายถึงน. กองเพลิงเผาศพ.

ปลงศพ

หมายถึงก. เผาผี, จัดการเผาหรือฝังศพให้เสร็จสิ้นไป.

เชิงตะกอน

หมายถึงน. ฐานที่ทำขึ้นสำหรับเผาศพ.

ล้างป่าช้า

หมายถึงก. ขุดศพทั้งหมดในป่าช้าขึ้นมาเผา.

ศพ

หมายถึงน. ซากผี, ร่างคนที่ตายแล้ว. (ส. ศว; ป. ฉว).