ตัวกรองผลการค้นหา
เป็นหนี้,เป็นหนี้เป็นสิน
หมายถึงก. ติดค้างเงินผู้อื่น.
หนี้
หมายถึงน. เงินที่ผู้หนึ่งติดค้างอยู่จะต้องใช้ให้แก่อีกผู้หนึ่ง, หนี้สิน ก็ว่า; (กฎ) นิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคลตั้งแต่ ๒ ฝ่ายขึ้นไป ซึ่งฝ่ายหนึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้ มีสิทธิที่จะบังคับบุคคลอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งเรียกว่า ลูกหนี้ ให้กระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง. (อ. obligation); โดยปริยายหมายถึงการที่จะต้องตอบแทนบุญคุณเขา.
มูลหนี้
หมายถึงน. เหตุที่ทำให้เกิดหนี้.
หลบหนี้
หมายถึงก. หลบไม่ยอมพบเจ้าหนี้.
เหนียวหนี้
หมายถึงว. ไม่ยอมใช้หนี้ง่าย ๆ.
ล้างหนี้
หมายถึงก. ชำระหนี้ให้หมด.
หนี้สูญ
หมายถึงน. หนี้ที่เจ้าหนี้ไม่มีทางที่จะได้รับชำระหนี้จากลูกหนี้ได้.
ผ่อนหนี้,ผ่อนหนี้ผ่อนสิน
หมายถึงก. ผ่อนชำระหนี้สินเป็นงวด ๆ.
ตามใจปากมากหนี้
หมายถึง(สำ) ก. เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก.
ผู้ค้ำประกัน
หมายถึงน. ผู้ให้คำรับรองต่อเจ้าหนี้เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น; (กฎ) ผู้ที่ทำสัญญาผูกพันตนต่อเจ้าหนี้ เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.
แบ่งค้าง
หมายถึง(โบ) ก. ชำระหนี้บางส่วน.
สินเชื่อ
หมายถึงน. เงินที่ให้เป็นหนี้ไว้ด้วยความเชื่อ.